Technical debt

“Technical debt.” Een veelgebruikte term in de software-wereld. Een term waar ik niet van houd. Veel tech-mensen gebruiken die om alle code uit het verleden af te dekken die een hogere productiviteit in de weg staat. Maar dat klopt niet.

“Debt” is “schuld”. Een schuld (of lening) is een financiering die je bewust bent aangegaan. Je hebt ooit beslist “ik heb nu die financiering (in tijd) nodig; ik weet dat ik mijn development kan versnellen op deze manier, maar ik weet ook dat ik daar later rente op zal betalen.” Er zijn zeker situaties waarin dit het geval is. In dit geval geef ik je als tip om dit ook zo te communiceren aan de mensen rondom je (je CEO, Sales, wie er ook betrokken is bij de ontwikkeling van je product). Zo zijn zij later niet verrast als je zegt “we moeten die schuld nu terugbetalen.”

Maar je hebt ook code die je vertraagt, maar waar je geen bewuste financiering voor bent aangegaan. Op het moment dat je die schreef had je alleen maar klanten – ik zeg maar wat – op de planeet Aarde. Als je nu plotseling klanten wil benaderen op de planeet Mars ga je wellicht wat aanpassingen moeten doen aan je software. Hiervoor moet je dus een nieuwe investering doen. Veel CTOs zouden dit ook klasseren als “technical debt”, maar die beslissing ligt niet bij de CTO, maar bij het hele bedrijf dat de beslissing neemt om naar een nieuwe planeet te gaan. Als dit al een schuld is, is het een “business debt”.

De manier waarop je iets beschrijft doet er echt wel toe. Beschrijf niet elke noodzakelijke verandering aan bestaande code als “technical debt”. De perceptie bij de mensen rondom je zal veranderen.