Drukdruk

“Kunnen we die meeting een uurtje opschuiven, Tom?”

Ergens diep in mijn hoofd zegt een stemmetje “nee zeggen! Anders denken ze dat je niet druk bezig bent!”

Maar eigenlijk kan het gerust. De rest van de dag heb ik geen meetings. De rest van de dag kan ik me bezig houden met mijn werk. En dat kan ik gerust een uurtje verschuiven.

Jarenlang heb ik hard gewerkt om tot deze luxesituatie te komen. En toch dat kleine stemmetje. Eigenlijk zou ik verdorie trots moeten zijn dat ik kan zeggen “jazeker kan dat!”

Hoe zit dat bij jou? Voel jij je ook alleen belangrijk als je drukdruk in meetings zit? Ben je dan verrast dat je ‘s avonds het gevoel hebt niets gedaan te hebben?