Het verhaal van de koffiemachine.

Ooit richtte ik een bedrijf op samen met een vennoot. Ons bedrijf had een kantoor in een co-working space. De koffiemachine stond in de gezamenlijke kantine, en wij zaten op de tweede verdieping. Als we koffie gingen drinken, gingen we naar beneden, namen onze koffie, en gingen terug naar boven. Tijdens het wachten — lekkere koffie vraagt tijd — praatten we over koetjes en kalfjes, en over de dingen waar we op dat moment aan aan het werken waren. Na zo’n koffiepauze wist iedereen in het bedrijf waar iedereen in het bedrijf mee bezig was.

Dit ging zo toen we met twee waren, en ook toen we met drie waren, en wanneer we met vier en vijf waren. Maar op een dag namen we een zesde persoon aan. Ik zal nooit vergeten wat er toen gebeurde.

Op de eerste werkdag van die zesde persoon gingen we zoals gewoonlijk met zijn allen naar beneden om koffie te halen. Ik verwachtte dat iedereen zich in een cirkel zou opstellen, en er één gesprek met zes personen zou zijn. Maar in plaats daarvan zag ik plotseling twéé cirkels, en twéé gesprekken met telkens drie personen. Vanaf die dag wist niet meer iedereen in het bedrijf waar iedereen in het bedrijf mee bezig was.

Vanaf die dag moest ik bewust aandacht en energie besteden aan interne communicatie.